"ปลาตะเพียนทอง"

ประกาศให้เป็นปลาประจำจังหวัดอ่างทอง เมื่อวันที่ 22 มกราคม 2558

ชื่อสามัญ : RED-TAIL TINFOIL BARB

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Barbonymus altus (Gunther, 1868)

ชื่อท้องถิ่น : "ตะเพียนหางแดง" หรือ "ลำปำ" หรือ "เลียนไฟ" ในภาษาใต้ ซึ่งซ้ำกับปลากระแห

ประวัติความเป็นมา : อยู่ในวงศ์ปลาตะเพียน (Cyprinidae) มีรูปร่างคล้ายปลากระแห (B. schwanenfeldi) ซึ่งอยู่ในสกุลเดียวกัน เชื่อว่าเป็นปลามงคลตั้งแต่ครั้งอดีตถึงปัจจุบัน และยังเป็นปลาในวรรณคดีไทยแต่โบราณกาล ดังกาพย์แห่เรือ ตอนแห่ชมปลา พระนิพนธ์ในเจ้าฟ้าธรรมธิเบศรไชยเชษฐสุริยวงศ์ หรือเจ้าฟ้ากุ้ง กวีเอกแห่งกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย "ตะเพียนทองงามดั่งทอง ไม่เหมือนน้องห่มตาดพราย" อีกทั้งยังเป็นต้นแบบในการสานเป็นปลาตะเพียนทองใบลาน

ลักษณะทั่วไป : มีเกล็ดตามลำตัวแวววาวสีเหลืองทองเหลือบแดงหรือส้ม ครีบหางเป็นสีส้มหรือสีแดงสด ปลาตะเพียนทองมีเกล็ดใหญ่กว่าปลากระแห และครีบหลัง ครีบหางไม่มีแถบสีดำ ขนาดโตเต็มที่ประมาณไม่เกิน 30 เซนติเมตร จัดเป็นปลาชนิดหนึ่งที่นิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงาม และที่สำคัญยังมีชื่อพ้องกับจังหวัดอ่างทอง คือคำว่า "ทอง"

ถิ่นอาศัย : ปลาตะเพียนทองเป็นปลาที่คนไทยรู้จักกันดี มีถิ่นกำเนิดในน่านน้ำจืด พบชุกชุมในเขตพื้นที่จังหวัดอ่างทอง ในลำน้ำเจ้าพระยาและลำน้ำน้อย โดยเฉพาะแหล่งปลาหน้าวัดทุกแห่งในเขตจังหวัดอ่างทอง